są to łagodne pod względem patomorfologicznym, patologiczne przestrzenie wypełnione płynem lub półpłynną treścią znajdujące się w obrębie twarzoczaszki. Mogą towarzyszyć zębom, tworzyć się w miejscach od nich odległych, a także być wynikiem procesu zapalnego. W ich obrazowaniu zastosowanie ma badanie ultrasonograficzne, a także tomografia rezonansu magnetycznego i tomografia komputerowa.
inaczej stomatologiczna tomografia wolumetryczna, „pantomogram 3D". Obraz uzyskiwany jest w wyniku emisji wiązki promieniowania rentgenowskiego w kształcie stożka. Ze względu na dokładne odzwierciedlenie struktur anatomicznych CBCT znajduje zastosowanie w ortodoncji, implantoprotetyce, endodoncji, periodontologii, protetyce i diagnostyce stawów skroniowo-żuchwowych, a także w chirurgii stomatologicznej i szczękowo-twarzowej.